Ευχές Πασχαλινές!

Εύχομαι σε όλους 

Καλή Ανάσταση! 

Εύχομαι το φως της Αναστάσεως 

να μας φωτίζει όλους 

και να ζεσταίνει τις καρδιές μας! 

Χρόνια πολλά! 

Υ.Γ.: Με ρέγουλα το αρνί.... 

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση!

  Υπό άλλες συνθήκες (κατά τις οποίες έχουμε λεφτάκια) το προχτεσινό ηλιόλουστο και ζεστό μεσημεράκι θα βάζαμε πλώρη για κάποια από τις ψαροταβέρνες πλάι στο κυματάκι όπου θα καθόμασταν στο μαγαζί θα τρώγαμε θα τα σκάγαμε και φουσκωμένοι θα γυρνούσαμε σπίτι σίγουρα χορτάτοι ίσως ευχαριστημένοι αλλά χωρίς να έχουμε κάνει κάτι διαφορετικό για να χαρούμε τον ήλιο, τη μέρα. 

  Τώρα πια που φράγκα δεν παίζουν και πολλά, μας ήρθε η ιδέα! Πενία τέχνας κατεργάζεται δε λεν? 

Πήραμε το φαγητάκι μας, τη σαλατούλα μας και δυο κουτάκια μπύρας και αράξαμε πάνω στα βραχάκια πλάι πλάι με το κύμα! Ο ήλιος μας χτυπούσε κατάφατσα, το αεράκι μας δρόσιζε κι η αλμύρα γέμιζε τα πνευμόνια μας! Φάγαμε και το φαγητό μου φάνηκε ήταν πιο νόστιμο! Χαλαρώσαμε ακούγοντας το κύμα να σκάει! Ήταν μια απέραντη ευτυχία! 

  Χαζέψαμε το πορτοκαλοκόκκινο ηλιοβασίλεμα και πειράξαμε τα καβουράκια που έκοβαν βόλτες εκεί γύρω! (Σε ένα τέτοιο πείραγμα με βρήκε ένα κύμα και με δρόσισε!) Ήταν απλά υπέροχα... Τόσα χρόνια πλάι στη θάλασσα γιατί δεν το'χαμε σκεφτεί? 

  Όπως βλέπετε αυτό που χρειάζεται είναι να κοιτάξουμε γύρω μας και να συνειδητοποιήσουμε τι έχουμε ακόμη (και δε μας το'χουν πάρει) να το εκτιμήσουμε και να το χρησιμοποιήσουμε (βλέπετε δε λέω εκμεταλλευτούμε...). 

Το άσχημο της υπόθεσης είναι ότι κάποια στιγμή πριν από εμάς κάποιοι άλλοι είχαν φάει έναν κουβά KFC μαζί με μπύρες και μετά άφησαν τα σκουπίδια τους εκεί να στολίζουν τους βράχους.... Αυτοί οι άνθρωποι ούτε εκτίμησαν ούτε χρησιμοποίησαν. Μόνο εκμεταλλεύτηκαν! Ντράπηκα πολύ για την αγωγή τους... Ντράπηκα που είναι συμπολίτες μου, και μου καταστρέφουν την πόλη... 

Γι'αυτό προσέχετε, εκτιμήστε και χρησιμοποιήστε.... Αλλά να θυμάστε να μην εκμεταλλεύεστε! 


Ξέρω ότι η ζωή μας γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολη, δεδομένης της καθημερινότητας που είχαμε, και όλων όσων χτίζαμε και ξαφνικά γκρεμίστηκαν το ένα πίσω από το άλλο. Όμως αν χάσουμε κάθε αισιοδοξία τι θα μείνει? Χαρείτε ό,τι μπορείτε... η ζωή προχωράει!