Ἀπεργεῖν ἤ μή ἀπεργεῖν....

Μέρες τώρα σκέφτομαι να γράψω κάποια πράγματα, και πραγματικά θα'θελα πολύ όχι μόνο να διαβάσετε εδώ τις απόψεις μου, αλλά να μου πείτε κι εσείς τι σκέφτεστε! 

Ξέρω ότι το μόνο "όπλο" του εργαζόμενου ενάντια στην εκμετάλλευση που μπορεί να υποστεί από τα αφεντικά του είναι η απεργία. Ομοίως, για τους μαθητές και φοιτητές ενάντια στις όποιες αποφάσεις,όπλο είναι η κατάληψη. Όμως, αναρωτιόμουν κατά πόσο στις μέρες μας είναι ένα όπλο που επιφέρει αποτέλεσμα... 

Για παράδειγμα.... 

Ας πάρουμε την απεργία των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.... 

Όταν απεργούν τα λεωφορεία (που έχουν το φτηνότερο εισιτήριο αυτή τη στιγμή) μένει ο ηλεκτρικός και το μετρό που έχουν τα ακριβότερα εισιτήρια, και βέβαια τα ταξί δουλεύουν στο φουλ! Επίσης, όλοι τότε αποφασίζουν να πάρουν τα αυτοκίνητά τους... Ακόμη περισσότερο όταν όλα τα ΜΜΜ έχουν απεργία τα ταξί κάνουν χρυσές δουλειές... Και βέβαια όσοι πάρουν αυτοκίνητο θα χώσουν κατιτίς και για βενζίνη! Κάνοντας λοιπόν έναν πρόχειρο υπολογισμό, τα ΜΜΜ απεργούν προκειμένου να πιέσουν το κράτος που στην προκειμένη είναι το αφεντικό. Τότε, τα έσοδα του κράτους μειώνονται αφού δεν κόβονται εισιτήρια προκαλώντας οικονομική πίεση. Όμως, το κράτος κερδίζει από τους φόρους στις βενζίνες, κερδίζουν τα ταξί και οι μόνοι που ζορίζονται πραγματικά είναι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού κυρίως τομέα που αν δεν πάνε στις δουλειές τους μπορεί να πεινάσουν!

Όταν απεργούν νοσοκομεία ή δημόσιες υπηρεσίες....? Απλά καθυστερούν οι όλες εργασίες... την επομένη πάνε στις δουλειές τους 

Στις καταλήψεις... η εκπαιδευτική περιουσία καταστρέφεται και στο όλο κλίμα των καταλήψεων απαξιώνεται η παιδεία αφού όλες οι διαδικασίες μένουν πίσω. 

Μην μιλήσω για τα δήθεν εμπάρκο που γίνονται κατά καιρούς... Τι να το κάνουμε αν σήμερα δεν πας να ψωνίσεις στο S/M για να διαμαρτυρηθείς για τις νέες τιμές όταν την επομένη πας και γεμίζεις δυο καρότσια! Ό,τι δεν πληρώνεις τη μια μέρα το πληρώνεις την άλλη. 

Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι πραγματικά, τότε θα συνεχίσουμε τις δουλειές μας στο λεωφορείο, το μετρό το τραμ κλπ και δεν θα κόβουμε καθόλου εισιτήρια, ούτε θα πρόστιμα. Έτσι, θα κόψουμε τα έσοδα του κράτους. Αν θέλουμε η δημόσιοι υπάλληλοι να διαμαρτυρηθούμε για τον εξευτελισμό που υφίστανται εξαιτίας ορισμένων υπαλλήλων που καταχράζονταν καθημερινά το κράτος με τον όποιο πιθανό τρόπο τραγικοί "Ελληνάρες ωχαδερφιστές" όντες, θα πάμε στις δουλειές μας, θα λειτουργήσουμε κανονικά εκτός από τις εισπράξεις. Καμία είσπραξη κανενός ποσού. 

Στις καταλήψεις... για το κράτος είναι μεγαλύτερη "πληγή" να έχει εγγεγραμμένους άνεργους (πτυχιούχους ή μη) παρά αιώνιους φοιτητές οι ατέλειωτους μαθητές... Σκεφτείτε το λιγάκι. 

Και βέβαια να πω γενικά ότι είναι πιο εύκολο για έναν δημόσιο υπάλληλο που δεν θα τον απολύσουν ποτέ να απεργεί. Για τον ιδιωτικό τομέα είναι πιο δύσκολο καθώς το αφεντικό ό,τι ώρα θέλει απλά σε στέλνει σπίτι σου. Και βέβαια, αυτό δεν το λέω για να στιγματίσω με οποιονδήποτε τρόπο κανέναν από τους δύο τομείς εργασία. Απλά δείχνω μια διαφορά πάνω στο θέμα αυτό. Γι'αυτό είναι δύσκολο να έχουμε μια μαζική απεργία. Κάτι που θα τους κάνει να καταλάβουν ότι δεν αντέχουμε άλλο.

Δεν είμαι οικονομολόγος για πω ότι αυτό είναι το τέλειο σχέδιο. Αλλά νομίζω ότι πραγματική πίεση στο κράτος θα ασκήσουμε μόνο οικονομικά στο κράτος. Να μας κλείσει όλους 10.000.000 έλληνες φυλακή δεν μπορεί. Όσοι "Αγανακτισμένοι" και να μαζευτούν στο σύνταγμα, όσες πορείες και να γίνουν δεν μας δίνουν σημασία γιατί πάντα ό,τι και να συμβεί την επομένη θα γυρίσουμε στις δουλειές μας σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα. 

Ακόμη βλέπεις τα S/M γεμάτα κόσμο που γεμίζει καρότσια... ακόμη οι δρόμοι πήζουν από τα αυτοκίνητα, ακόμη οι καφετέριες βουλιάζουν από κόσμο. Ακόμη έχουμε και τρώμε.... γι'αυτό ακόμη οι επαναστάσεις μας είναι παροδικές και των 300 τ'αυτί δεν ιδρώνει. Τους δείχνουμε ότι ακόμη αντέχουμε.